اثر سزامین بر شاخص های گلیسمیک، پروفایل لیپیدی و مالون دی آلدئید سرمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس شایعترین اختلال درون­ریز بوده و با افزایش خطر بیماری­های قلبی-عروقی در ارتباط است. با توجه به اثرات احتمالی سزامین بعنوان مهمترین لیگنان کنجد در تصحیح اختلالات متابولیکی منجر به دیابت، در این مطالعه اثر مکمل خوراکی سزامین بر شاخص­های گلیسمیک، پروفایل لیپیدی و مالون­دی­آلدئید سرمی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی شد. مواد و روش­ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 44 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه­کننده به کلینیک غدد بیمارستان گلستان اهواز انجام شد. بیماران بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله روزانه 1 کپسول 200 میلی­گرمی سزامین و گروه کنترل، معادل آن دارونما دریافت نمودند. پیش و پس از ۸ هفته شاخص­های تن­سنجی، FBS، HbA1C، انسولین،HOMA.IR ، TG، کلسترول تام، LDL.C، HDL.C و MDA مورد بررسی قرار گرفت. (1N2014061818134:IRCT) یافته­ ها: مصرف سزامین سطوح FBS (0/016=p، mg/dl 36/89±138/59 در برابر 53/9±172/5)،  HbA1C(0/002=p، %1/14±7/51در برابر 1/55±8/28)، کلسترول تام (0/015=p، mg/dl 29/03±141/5 در برابر 45/96±164/54)، LDL.C (0/008=p، mg/dl 18/34±73/86 در برابر 32/96±89/22) سرمی را بطور معنی­داری در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش داد.  TG(0/021=p،mg/dl  78/46±139/04 در برابر 68/45±168/31)، MDA (0/023=p، µmol/L 0/3±1/93 در برابر 0/55±2/21)، دورکمر (0/006=p، cm 9/78±101/65 در برابر 10/84±103/77) و BAI(0/000=p، 5/68±34/9 در برابر 5/56±36/02) پس از 8 هفته در گروه مداخله بطور معنی­داری کاهش یافت. در مقادیر سایر متغیرها تغییر معنی­داری دیده نشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه مصرف mg/day200 سزامین توانست شاخص­های گلیسمیک، لیپیدی و MDA سرم را بهبود بخشد. بنابراین مصرف سزامین می­تواند بعنوان کمک درمان برای کنترل عوارض دیابت نوع 2 موثر باشد.